گلف

خاستگاه ورزش کشور اسکاتلند و تاریخ پیدایش آن به قرن هجدهم باز می گردد. برخلاف ظاهر پیچیده قاعده بازی در این ورزش بسیار ساده است: فرستادن توپی سفید به درون حفره یا «هول» Hole به کمک یک چوب و با کمترین ضربه.

زمین گلف در دل طبیعت واقع شده و به طور معمول دارای ۱۸ و گاهی ۹ حفره است. برای مهیج تر کردن این ورزش موانعی طبیعی چون درخت، برکه آب و محوطه ماسه ای شکل یا بانکر Banker در میدان مسابقه تعبیه می شود.

گلف باز معمولا چندین چوب گلف یا «کلاب» در اختیار دارد.
وقتی ضربه ای به توپ می نوازیم تا آنرا به سوی حفره ای هدایت کنیم، یک «سوئینگ» swing انجام داده ایم.
«درایور» Driver چوبی است که از آن برای زدن نخستین ضربه و فرستادن توپ به دورترین نقطه استفاده می شود. توپ در این حالت بر روی پایه ای به نام «تی» Tee قرار دارد.

برای زدن ضربه های مکمل و فرستادن توپ به درون حفره بر روی «گرین» Green یا سطحی که حفره در آن قرار دارد از چوب یا کلاب سرفلزی استفاده می شود.

توپ معمولا به سمت پرچمی پرتاب می شود که بالای هر حفره واقع شده است.


ضربه ای که از محوطه گرین به سمت حفره زده می شود را «پات» Putt و چوب مخصوص این ضربه را «پاتر» Putter می نامند.

تعداد ضربه های استاندارد برای فرستادن توپ به هر حفره را «پار» Par می نامند. یک گلف باز حرفه ای نباید با ضرباتی بیشتر از پار توپ را به درون حفره هدایت کند.

گلف بازان بر اساس سطح بندی حرفه ای یا «هندی کپ» Handicap از صفر (برای یک بازیکن سطح بالا) تا ۵۴ (یک بازیکن تازه کار) دسته بندی می شوند. هندی کپ یا امتیاز تعادلی، بازیکنان سطوح مختلف را قادر می‌سازد که با یکدیگر به رقابت بپردازند. هندی کپ بر اساس تعداد ضرباتی که بازیکن در یک دور بازی از پار تجاوز می‌کند تعیین می‌شود.

یک مسابقه گلف ۱۸ حفره ای در زمینی به وسعت ۱۰ تا ۱۴ کیلومتر برگزار می شود و هرگلف باز برای انجام مراحل آن ۳ تا ۴ ساعت زمان نیاز دارد.

«یو اس اوپن» US Open، رقابت های مسترز، «پی جی ای» PGA یا رقابت های گلف حرفه ای آمریکا، بریتیش اوپن British Open یا رقابت های آزاد گلف بریتانیا، رقابت های تور اروپایی و «رایدرکاپ» Ryder Cup مهمترین تورنمت های حرفه ای ورزش گلف هستند.